Eze 24 | PesOV | STEP | و در روز دهمماهدهماز سالنهمكلامخداوند بر مننازلشده، گفت:

Ezekiel 24

1 و در روز دهمماهدهماز سالنهمكلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 2 «ایپسر انساناسمامروز را برایخود بنویس، اسمهمینروز را، زیرا كهدر همینروز پادشاهبابلبر اورشلیمهجومآورد. 3 و برایاینخاندانفتنهانگیز مَثَلیآورده، بهایشانبگو: خداوند یهوهچنینمیگوید: دیگرا بگذار. آنرا بگذار و آبنیز در آنبریز.

4 قطعههایشیعنیهر قطعهنیكو و رانو دوشرا در میانشجمعكنو از بهتریناستخوانها آنرا پر ساز. 5 و بهترینگوسفندانرا بگیر و استخوانها را زیرشدستهكرده، آنرا خوببجوشانتا استخوانهاییكهدر اندرونشهستپختهشود.

6 بنابراینخداوند یهوهچنینمیگوید: وایبرآنشهر خونریز! وایبر آندیگیكهزنگشدر میانشاستو زنگشاز میانشدر نیامدهاست! آنرا بهقطعههایشبیرونآور و قرعهبر آنانداختهنشود. 7 زیرا خونیكهریختدر میانشمیباشد. آنرا بر صخرهصافنهاد و بر زمیننریختتا از خاكپوشانیدهشود. 8 منخوناو را بر صخرهصافنهادمكهپنهاننشود تا آنكهحدّتخشمرا برانگیختهانتقامبكشم.

9 بنابراینخداوند یهوهچنینمیگوید: وایبر آنشهر خونریز! مننیز تودههیزمرا بزرگخواهمساخت.

10 هیزمزیاد بیاور و آتشبیفروز و گوشترا مهیا ساز و ادویهجاتدر آنبریز و استخوانها سوختهبشود.

11 پسآنرا بر اخگر خالیبگذار تا تابیدهشدهمِسَشسوختهگردد و نجاستشدر آنگداختهشود و زنگشنابود گردد.

12 او از مشقّتها خستهگردید، امّا زنگبسیارشاز ویبیروننیامد. پسزنگشدر آتشبشود.

13 در نجاساتتو قباحتاستچونكهتو را تطهیر نمودم. امّا طاهر نشدی. لهذا تا غضبخود را بر تـو بهاتمـامنرسانـم، دیگـر از نجاسـتخـود طاهر نخواهـیشـد.

14 مـنكهیهـوههستـماینرا گفتهامو بهوقوعخواهـد پیوستو آنرا بجا خواهـمآورد. پسخداونـد یهـوهمیگوید: دستنخواهمبرداشتو شفقتنخواهمنمود و پشیماننخواهمشد و بر حسبرفتارتو بر وفقاعمالتبر تو داوریخواهند كرد.»

15 و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 16 «ایپسر انساناینكمنآرزویچشمانترا بَغْتَةً از تو خواهمگرفت. ماتمو گریهمنما و اشكاز چشمتجارینشود. 17 آهبكشو خاموششو و برایمردهماتممگیر. بلكهعمامهبر سرتبپیچو كفشبهپایتبكنو شاربهایترا مپوشانو طعاممردهرا مخور.»

18 پسبامدادانبا قومتكلّمنمودمو وقتعصر زنمنمُرد و صبحگاهانبهنهجیكهمأمور شدهبودمعملنمودم.

19 و قومبهمنگفتند: «آیا ما را خبر نمیدهیكهاینكارهاییكهمیكنیبهما چهنسبتدارد؟» 20 ایشانرا جوابدادمكهكلامخداوند بر مننازلشده، گفت:

21 «بهخانداناسرائیلبگو: خداوند یهوهچنینمیفرماید كههانمنمَقْدَسخود را كهفخر جلالشما و آرزویچشمانشما و لذّتجانهایشما است، بیعصمتخواهمنمود. و پسرانو دخترانشما كهایشانرا تركخواهید كرد، بهشمشیر خواهند افتاد. 22 و بهنهجیكهمنعملنمودم، شما عملخواهید نمود. شاربهایخود را نخواهید پوشانید و طعاممردگانرا نخواهید خورد. 23 عمامههایشما بر سر و كفشهایشما در پایهایشما بوده، ماتمو گریهنخواهید كرد. بلكهبهسببگناهانخود كاهیدهشده، بسوییكدیگر آهخواهید كشید. 24 و حزقیالبرایشما آیتیخواهد بود موافقهر آنچهاو كرد، شما عملخواهید نمود. و حینیكهاینواقعشود خواهید دانستكهمنخداوند یهوهمیباشم. 25 «و امّا تو ایپسر انسان! در روزیكهمنقوّتو سرور فخر و آرزویچشمانو رفعتجانهایایشانیعنیپسرانو دخترانایشانرا از ایشانگرفتهباشم، آیا واقعنخواهد شد 26 كهدر آنروز هر كهرهایییابد نزد تو آمده، اینرا بهسمعتو خواهد رسانید؟ 27 پسدر آنروز دهانتبرایآنانیكهرهایییافتهاند باز خواهد شد و متكلّمشده، دیگر گنگنخواهیبود و برایایشانآیتیخواهیبود و خواهند دانستكهمنیهوهمیباشم.»